از روز ازل - شب شعر

مردم از خدا بترسید که چه بسیار آرزومند که به آرزوى خود نرسید ، و سازنده‏اى که در ساخته خویش نیارمید ، و گردآورنده‏اى که به زودى گردآورده‏ها را رها خواهد کرد و بود که آن را از راه ناروا فراهم آورد ، و حقى که به مستحقش نرساند ، از حرام به دست آورد و گناهش بر گردنش ماند . با گرانى بار بزه ، باز گردید ، و با پشیمانى و دریغ نزد پروردگار خود رسید . « این جهان و آن جهان زیانبار ، و این است زیان آشکار . » [نهج البلاغه]

از روز ازل

از روز ازل بود که مستم کردند

می خواره باده ی الستم کردند

من کافر چشم های مستی بودم

با عشق علی خدا پرستم کردند...

مهدی صفی یاری ::: چهارشنبه 89/9/10::: ساعت 8:0 صبح نظرات دیگران: نظر